شواهد نشان می دهد سطح اختلافات سیاسی در میان شرکت کنندگان در این اجلاس به قدری بالا بود که آنها امروز به راحتی نتوانستند در بیانیه پایانی خود راه حل مناسبی برای بحران های اصلی پیش روی مردم جهان نشان دهند، چون کشورهای غربی که ادعای حل بحران دارند، خود جزو کشورهای بحران آفرین جهان هستند.
در واقع سران این ۲۰ کشور دعوت شده به اندونزی به همراه نمایندگان سازمان های بین المللی در بالی گردهم آمده بودند تا به اصطلاح چالش های چند وجهی را که گریبانگیر اقتصاد جهانی شده و رکود گسترده در جهان فراهم آورده است، چاره اندیشی کنند، غافل از اینکه هر یک از این کشورها به سهم خود در این جنگ سیاسی و اقتصادی نقش دارند، به ویژه مدعیان غربی آنها.
برای حل بحران اقتصادی جهان نیز حاضران در اجلاس اندونزی بدون تلاش برای حل اختلاف اصلی، فقط از توافقنامه صادرات غلات از طریق دریای سیاه که با میانجیگری ترکیه و سازمان ملل متحد امضا شد، استقبال و بر اهمیت ادامه کار بر روی این توافقنامه و اجرای مفاد آن توسط همه ذینفعان تاکید کردند.
هفدهمین اجلاس سران گروه ۲۰ دیروز و امروز ۱۵ و ۱۶ نوامبر در جزیره بالی اندونزی برگزار شد و در حاشیه آن نیز دیدارهای دوجانبه میان سران بسیاری از کشورها از جمله دیدار “شی جی پینگ” رئیس جمهوری چین و “جو بایدن” همتای آمریکایی آن برگزار شد.
این گروه که تنها از دو سوم جمعیت جهان نمایندگی می کند، ۸۰ درصد نیروی اقتصادی و سه چهارم تجارت جهانی را در بر می گیرد.
البته این نتیجه از طرف اغلب تحلیلگران جهان قابل پیش بینی بود. به طور مثال “احمد رزقی مرضات الله عمر” استاد روابط بین الملل در دانشگاه کوئینزلند استرالیا پیشتر گفته بود که بعید است این اجلاس بتواند پاسخی برای چالش های پیش روی جهان پیدا کند.
طبق اعلام دبیرخانه اجلاس اعضای این گروه در این نشست مسائل دیگری از جمله فعالیت های موشکی و هسته ای کره شمالی، بحران های زیست محیطی، بهداشت، ثبات اقتصادی، انتقال دیجیتال و بحران انرژی را هم پیگیر بودند، اما ظاهرا سایه جنگ اوکراین هسته مرکزی این نشست بود و اختلافات بیان اعضای این گروه نتوانست راه حل مناسبی برای دیگر موضوعات دستورکار اجلاس پیدا کند.
اگرچه کشورهای عضو صرفا در بیانیه پایانی اجلاس اعلام کردند که جنگ روسیه و اوکراین اقتصاد جهانی را تضعیف و مختل می کند، اما موفق نبودند به ریشه اصلی این جنگ اشاره کرده و راه حلی برای رفع این دو بحران مکمل هم بیابند.
اگرچه رهبران چین و آمریکا در حاشیه هفدهمین اجلاس گروه ۲۰ با هم در باره رفع تنش و لزوم برقراری صلح و ثبات گفت وگو کردند اما “جو بایدن” رئیس جمهوری آمریکا هرگز به اقدامات تحریک آمیز کشورش برای دامن زدن به بحران تایوان و یا حتی تداوم جنگ اوکراین اشاره نکرد و حتی به اعتقاد تحلیلگران بعید نیست بخواهد جنگ فرسایشی مشابه جنگ اوکراین را به چین تحمیل کند.
اختلاف غربی ها با شرق صرفا در مقابله آنها با چین خلاصه نمی شود بلکه آنها از قبل ساز ناسازگاری با روسیه را نیز نواخته بودند، به همین دلیل در مقابل آنها جبهه دیگری متشکل از هند، چین، برزیل و عربستان شکل گرفت که اعلام کردند از حمایت خود از روسیه دست بر نمی دارند، این به معنی آن است که غربی ها برخلاف ادعای صلح طلبی شان با ظرافت بر طبل جنگ و بحران آفرینی می کوبند.
البته همین جنگ تبعات اقتصادی گسترده ای برای جهان به همراه داشته است و قیمت جهانی مواد غذایی و انرژی را نیز شدیدا تحت الشعاع خود قرار داده است و در عین حال بحران های زیست محیطی را نیز تشدید کرده و می کند.
اندونزی به عنوان چهارمین کشور پرجمعیت جهان و گسترده ترین اقتصاد جنوب شرق آسیا میزبان این اجلاس بود که موضوع اصلی آن “در کنار هم پیشرفت کنیم، در کنار هم قوی‌تر شویم”، اما اختلاف نظرها در میان رهبران کشورهای شرکت کننده در این اجلاس به قدری بود که “درکنار هم بودن واقعی” همه اعضای این گروه را هم زیر سوال برد و حتی نتوانستند عکس جمعی نیز بگیرند.
آنها اگرچه در بخش دیگری از این بیانیه آورده اند: “استفاده از سلاح هسته‌ای و یا تهدید به استفاده از آن اقدامی غیرقابل قبول است. به خاطر صلح و ثبات باید به قوانین بین‌المللی پایبند بود و این پایبندی شامل دفاع از تمام اهداف و اصول مندرج در منشور سازمان ملل متحد، رعایت قوانین بین‌المللی مربوط به اقدامات بشردوستانه و حقوق بشری از جمله حفاظت از غیرنظامیان و زیرساخت‌ها در درگیری‌های مسلحانه است. ” اما اعضای اصلی تر این گروه خودشان از ناقضان اصلی قوانین بین المللی و حقوق بشر هستند.
چون کشورهای غربی حاضر در این نشست با وجود اینکه از ادعاها خود در جنگی که در اوکراین به راه انداخته اند، دست نمی کشند بلکه ادعاهای جدیدی را در شرق آسیا برای بلعیدن خاک سرزمینی چین (چین تایپه) زمزمه می کنند و حتی ابایی ندارند در قفقاز جنوبی نیز جنگی درگیرد، چون حیات آنها در بحران جنگ سالاری است.
۴ کشور چین، ایالات متحده، آلمان و ژاپن که بزرگترین کشورها در زمینه صادرات می باشند، عضو گروه ۲۰ هستند. همچنین در میان ۲۰ کشور این گروه ۱۵ کشور با بیشترین حجم صادرات دیده می شوند.